Antek i Francek wyjechali na sam szczyt Równicy tandemem. Zmęczeni, spoceni, dosłownie ledwo żywi zsiedli z roweru, padli na trawę i długo dochodzili do siebie.
Po złapaniu tchu odzywa się Antek:

– Jo myśloł, że już nie dojademy na wierch. Ostatnie kilkaset metrów to żech stowoł na pyndalach i terozki nóg ni czuja.

Na to Francek:

– A jo sie boł, że nazod pojadymy i cołki czas żech lekko hamowoł…